Lismonde
Jules Lismonde (hij tekende zijn werken alleen met Lismonde want hij hoorde niet graag zijn voornaam vernoemen) werd geboren in Anderlecht, een voorstad van Brussel. Zijn ouders waren kunstzinnig: zijn vader tekende en zijn moeder schilderde. Het is dus niet te verwonderen dat hij van jongs af aan begon te tekenen: in een tijdschrift van het atheneum werden zijn tekeningen en karikaturen afgedrukt.
Gelijktijdig was Lismonde aangetrokken tot de muziek: Hij volgde lessen aan de Muziekacademie van Anderlecht en speelde uitstekend dwarsfluit. Als adolescent twijfelde hij tussen een muzikale- en een artistieke loopbaan Uiteindelijk zal hij in 1924 kiezen voor de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten te Brussel waar hij les kreeg van verschillende gerenommeerde kunstenaars.
Hij kreeg raad van de schilder Edgard Bytebier met wie hij door het Pajottenland trok. Hij schilderde en tekende er landschappen en dorpsgezichten in een romantische en symbolistische geest. Wanneer hij in 1932 tekenleraar werd verliet hij de schilderkunst en legde zich vooral toe op tekenen met houtskool. Tijdens zijn reizen en excursies tekende hij de bezochte sites met voorkeur voor het architecturale (Rome, Athene) en havens (Antwerpen, Rotterdam, Amsterdam).
Hij begon zijn werken tentoon te stellen in Brussel, Antwerpen en Amsterdam. Ondertussen begon Lismonde van 1938 af portretten te tekenen. Zijn naam werd verbonden aan verschillende galerijen zoals de galerij Apollo geleid door Robert Delvoy, de Salons Apport, de Jonge Belgische Schilderkunst (1945-1948) terwijl het Paleis voor Schone Kunsten te Brussel regelmatig tentoonstellingen aan zijn werk wijdde.
Rond 1958 leidde het observeren van landschappen en stadsgezichten hem tot de abstractie.
Zijn werk verkreeg hierdoor een maturiteit waarmee hij ook internationaal door brak: deelname aan de Biënnales van Venetië en Sâo Paulo, retrospectieve in Amsterdam en daarna in de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten te Brussel (1977) en te Luik. Bij die gelegenheid verscheen een tweede belangrijke monografie van de hand van zijn vriend Philippe Roberts-Jones. Uiteindelijk organiseert het cultureel centrum Le Botanique in 1992, op het einde van zijn loopbaan, een retrospectieve waarop de verschillende stijlevoluties worden getoond. De heel eigen en geïnspireerde kunst van Lismonde heeft van hem één van de waardevolste Belgische kunstenaars van de XXe eeuw gemaakt.
… Work in progress…